Üçüncü ayımızın sonlarına yaklaştık. Destekle oturabiliyoruz. Gülücükler saçıyoruz. Kendi kendimize şarkı söylüyoruz. Ninniler söylüyoruz uyurken. Dünya tatlısıyız dünya.
Baktıkça insanın içi erir mi böyle. Fıstıklar fıstığı. Büyüyoruz, konuşuyoruz bıdır bıdır. Karşılıklı bir sohbet havamız var. Konuşmadan çok önce anlamaya başlıyorlarmış. Mesela el bu ayak bu diyorsun diyelim. Bir süre sonra el hani diyince el kalkıyormuş. Bizde kalkıyor ama tesadüfi:) Bir yavrunun büyüyüşüne şahit olmak ne güzel şey. Öğrendikleri, bakışlarındaki anlamlar, o gülüşler. Çalışmadığıma öyle memnunum ki. Yada dur ya iş arayıp da bulamamak gibi olmasın. Ne dilediğine dikkat etmek lazım. (Be careful what you wish for)
Bugün dışarı çıktık, hava pırıl pırıl. Kızımızla caddeye gidecektik ilk kez. Ağladı yolda mırıl mırıl. Gidemedik, bir tur atıp geri geldik. Yeni çıktı ağlama huyu, anlayamadım ben de:( En azından hava almış olduk, hava harika. Karnı toktu, gazı yoktu, altı temizdi. Gelince uyudu, belki uykusu gelmişti diyicem ama arabada da uyuyabilirdi. Anlayamadım.
İşte böyle. Uyuyor şimdi mırıl mırıl.... Bir sarılışı var, dünyaya bedel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder