Tuba gitti...:(

Hayatımın son 2 senesine damgasını vurdu. Kendimi yanında en rahat hissettiğim insanların başında gelirdi, 9 ay hamileliğim boyunca kahrımı çekti.... Denizimin her döneminde-özellikle büyüme döneminde- yanımda olmasını en çok istediğimdi. Ama tayin denen illet yüzünden gitti :(

Eşyaları toplandı, ben o dönemlerde çok yanında olamadı. Deniz yeni doğmuştu ev kalabalıktı gelen giden derken ne olduğunu anlayamadan, 22 sinde eşyalar gidiyor dedi. Şoktu benim için. Tamam biliyordum gideceğini ama bu kadar erken olacağını hiç düşünmemiştim ve ben buna hiç hazır değildim.

Gün geldi çattı. Eşyalar yüklendi. Vedaları oldum olası sevmem zaten ama bu başkaydı :( Deniz'i babaannesine bırakıp indik aşağıya. Sarıldım ağladım ağladım ağladım ağladım.... Şöyle sesler  duydum o anda etrafımdan "ağlama, üzülme, sütün kesilir". (Bakınız, sütün kesilir mafyası:) 

Tuba teyzesi gitti kızımın... Bu arada ne zamandır söyleyeceğim  Tuba'ya hep unutuyorum şimdi okurken öğrenir :) Tubacım kaktüsün çiçek açtı bebeğim:)) Hani 1 cm bile büyümüyor dediğin kaktüsün....

Seni çok seviyoruz canım benim. Sen, herkesin keşke böyle bir arkadaşım olsa dediği türden bi arkadaşsın...